12/08/14 AC Arles-Avignon 3-2 Chamois Niortais FC

12/08/14 – 20:00
AC Arles-Avignon 3-2 Chamois Niortais FC
Parc des Sports Avignon
1.093 toeschouwers
Coupe de la Ligue

Niets, maar dan ook niets had ons vrijdag kunnen doen vermoeden dat we deze dag met Arles-Avignon weer een kansloos clubje zouden treffen. Onderweg naar Istres reden we langs het stadion in Avignon en wat we zagen beviel ons prima. Twee onoverdekte stijle tribunes achter de goals. Een lange zijde wat leek op een kruising tussen de Wageningse Berg en het Stade Pairay in Luik. Om het af te maken een; grote hoofdtribune en vier grote lichtmasten. Dit leek ons een grote club en we keken dan ook al uit naar deze dag.

Hoe anders verliep het. Zo’n anderhalf uur van te voren arriveerden we bij het stadion. Het was weer verdacht rustig, net als bij Istres. “Maar dat komt natuurlijk omdat het door de weeks is. Iedereen komt pas vlak voor tijd”, zo beredeneerde we. We doken dan ook maar de poepchique brasserie /supporterscafe in. Bestelden een biertje en wachtte rustig af. Ondertussen druppelde de ultras van ACA binnen en dat schroefde onze verwachtingen verder omhoog.

Hoe anders liep het. De mannetjes die we daar zagen vormden by far de trieste ultra “groep” die we ooit hebben gezien. Bestaande uit één op z’n spiegelbeeld mastruberende italiaan met megafoon. Twee vrouwen (lelijk, volgens goed Frans gebruik), en man die niet kon kiezen tussen trommelen of capo spelen dus dacht: “ik doe het allebei”. En een volwassen vent met bril (zie foto’s) die in z’n eentje fanatiek met onze ultras mee zong.
Een succes was het niet.
Later bleek dat ons kansloze groepje, waar wij onze kaarten middenin hadden, supporters waren die pas na de verhuizing richting Avignon in 2009, bij de club terecht zijn gekomen.

Deze club ging namelijk 96 jaar lang als AC Arles door het leven. Deze club ontstond in 1913 uit een fusie tussen drie sportverenigingen uit Arles en samen vormde ze de Athlétic Club Arles. Tot 2009 speelde de club enkel in de jaren ’70 een paar jaar Ligue 2. Verder verbleef het voornamelijk in de hogere amateurdivisies.
In 2009 promoveerde de club echter plotsklaps naar de Ligue 2 en dat had vervelende consequenties. Het stadion in Arles voldeed absoluut niet meer aan de nieuwerwetse eisen van de FFF en de club moest noodgedwongen haar stadion verlaten.
In plaats van het renoveren van het bestaande of het bouwen van een nieuw stadion koos de clubleiding, geheel logisch natuurlijk, voor een verhuizing naar het 40 kilometer verderop gelegen Avignon. Wat dit met de toeschouwersaantallen deed laat zich raden.
De clubnaam veranderde van AC Arles in AC Arles-Avignon en deze stad had opeens een profclub.

Verrassend genoeg presteerde de nieuwe club erg goed in de Ligue 2 en wist zelfs te promoveren aan het eind van haar eerste Ligue 2-seizoen. Twee seizoen houdt ACA het vervolgens vol in de Ligue 1. Sinds die tijd spelen ze in de Ligue 2.

Aan de andere zijde van de tribune stonden de ultras van het voormalige Arles. Een aanzienlijk groter groepje. Toen wij dat groepje het “Aux armes” zagen zingen samen met de acht helden die vanuit Niort waren meegekomen besloten we daar maar eens te gaan kijken. Plek was er genoeg want in tegenstelling tot wat het stadion doet vermoeden, kwam er geen hond kijken. Alleen de hoofdtribune was geopend en in totaal zat er
een mannetje of duizend.

Toch beviel het ons allemaal prima in Avignon. De tweede ultra groep was een verademing na dat geschreeuw van onze metro-italiaan en de wedstrijd was daarnaast ook nog alleraardigst. Onze avond kon al helemaal niet meer stuk toen Chamois en Arles tezamen het “Liberte pour les Ultras” aanhieffen en vervolgens de hekken van het uitvak werden geopend door de stewards. In de rust kwamen de “ultras” van Chamois een handje geven aan die van Arles, dronken een biertje en doken vervolgens weer het uitvak in. Een goed voorbeeld van hoe het ook kan, hoe het eigenlijk moet. (in de video is de begroeting tussen beide supportersgroepen te zien)

De wedstrijd was ook in de tweede helft heel aangenaam. De ruststand was 1-1 maar in de tweede helft ontspon zich een echt voetbalgevecht. 2-1, 2-2, 3-2.
We hoopten op een gelijkmaker van Niortais om nog een verlenging te mogen zien. Ook gunde we het onze helden van de bezoekende ploeg van harte.
Het mocht echter niet zo zijn en Arles-Avignon won de eerste bekerronde met 3-2.

Nadat beide het uitvak en de Arles-ultras nog uitgebreid voor elkaar geapplaudisseerd hebben gaan beiden hun eigen weg. Ook wij gaan de donkere straatjes van
Avignon weer op. ACA-sjaal om ons nek, mompelend: “Liberté pour les ultras, liberté pour les ultras…”