22/11/14 – 15:00
Charlton Athletic 0-0 Millwall FC
The Valley
19.189 toeschouwers
Championship

Na een lange en zeer vermoeiende dag met een geweldige pot in West London, is het nu de beurt aan South London. In South London kan je spreken van een derby tussen Charlton Athletic en Millwall, laat deze nou toevallig zijn terwijl wij in Londen zijn. Ondanks dat voor de thuisploeg de wedstrijd tegen Crystal Palace het meest beladen is en voor de gasten die tegen West Ham, blijft het een mooie pot.
Zo makkelijk de aanschaf van kaarten ging bij Brentford, zo vervelend ging het hier.
Pas bij het derde verhaal waarmee we op de proppen kwamen werden ons kaarten toebedeeld. Dat we simpelweg naar de wedstrijd wilde was niet genoeg, maar de smoes van een verjaardagscadeau viel gelukkig in goede aarde.

Na een bezoekje aan Dagenham & Redbrigde (zonder geopende hekken) pakken we de metro en de bus naar The Valley. Vroeg aanwezig en gelukkig liggen onze kaartjes al klaar voor ons.
We vergrijpen ons aan Fish and Chips, want dat hoort bij een pot in Engeland.
We verlangen bijna terug naar de niet te vreten burger van Brentford als we half stikken in de tientallen graten die zich nog in de vis bevinden. Een halve liter Carlsberg glijd soepel naar binnen alvorens wij ons naar de tribune bewegen. Het feest kan beginnen.

Ondanks dat de palmares van Charlton bestaat uit één schamele FA cup kent de club een bewogen geschiedenis. In 1984 kwam de club namelijk onder curatele te staan en mocht niet langer in het eigen The Valley spelen. De club speelde haar wedstrijden tot 1992 bij Crystal Palace en West Ham. Waar The Irons een goede gastheer waren voor The Addicks, waren de Palace Eagles dat absoluut niet. De onderlinge haat is daar ontstaan en de ultieme revanche volgde in 2005 toen Charlton Palace eigenhandig uit de Premier League knikkerde door daar een punt te pakken op de laatste speeldag.

Vandaag kijken we onze ogen uit in het renoveerde The Valley. Het is toch echt wel een mooi bakkie ondanks de nieuwigheid die er vanaf spat. We zijn in Engeland en dat maakt een hoop goed. Niets kan deze wedstrijd vervelend maken voor ons.
Het uitvak van Millwall stroomt vol en CAFC blijkt ook een aanzienlijk aantal kaartjes te hebben verkocht. Het Engelse sfeertje zit er goed in, 90 minuten kick and rush en we zijn tevreden.

Van onze Engelse sfeer blijft weinig over als onze buren arriveren. Er komt een of andere Boer Harms naast ons zitten die ontzettend uit zijn muil meurt. Uit die muil kwam vervelend genoeg nog een geluid dat verdacht veel leek op Nederlands, althans, een Achterhoekse variant daarop.
Hoe één persoon onze wedstrijd lijkt te gaan verzieken is indrukwekkend te noemen.
Godzijdank gebeurd er op het veld genoeg, waardoor we de beste man alweer snel vergeten.

Ondanks dat er van alles gebeurd, gaat het eigenlijk ook weer nergens over.
Het voetbal is volgens goed Engels gebruikt bedroevend te noemen en een balletje overpassen lijkt voor sommigen een horde te ver. Een harde tackle hier en een rotschop daar. Ook dit is voetbal en we kunnen het nog waarderen ook.

Veel sfeer kwam er niet van de thuisfans. Met een “Your support is fucking shit” zit je toch echt verkeerd aan het adres van Millwall. Millwall ontving het gezang van CAFC dan ook met “ssssssssst”. De thuisploeg bleef echter verdacht stil….

De tweede helft (zonder boer naast ons) is qua kwaliteit nog steeds niet om aan te gluren. Kick and Rush all over the place lijkt het motto van de tweede helft en dit lukt verdacht aardig. We genieten en voor we het weten breekt de slotfase al aan.
Ondanks dat Millwall de meeste aanstalten maakt op een overwinning gaat Charlton er nog bijna met de punten vandoor.  George Tucudean lobt de bal over de keeper, maar het adequaat ingrijpen van twee verdedigers voorkomen dat de gasten met lege handen eindigen.
Het laatste fluitsignaal wordt door het uitvak dan ook begroet met een opgelucht maar massaal: “You’ll never beat Millwall.”

Na de wedstrijd verlaten de supporters het stadion over dezelfde weg. Een agent om de tien meter in het midden van de weg houd de groepen uit elkaar. Het blijkt inderdaad ook voldoende om iedereen gescheiden te houden.
Wij duiken Londen nog eventjes in, en genieten in de pub van twee fantastische potjes.

Morgen doen we op de terugweg KV Kortrijk aan, voor de tweede keer tegen Zulte Waregem. We verschijnen gesloopt en gebroken op de tribune, maar het zal vast wel weer leuk worden.

Volg ons op Twitter, like ons op Facebook en abonneer je op ons YouTube-kanaal, om op te hoogte te blijven van alle updates!