24/08/14 AS Saint-Étienne 0-0 Stade Rennais FC

AS Saint-Etienne 24/08/14 – 17:00
AS Saint-Étienne 0-0 Stade Rennais
Stade Geoffrey Guichard
31.073 toeschouwers
Ligue 1

AS Saint-Etienne, de club die (op Rhône Vallées na dan) het dichtst bij onze camping lag. Weinigen zullen weten dat AS Saint-Etienne de recordkampioen van Frankrijk is. Clubs als Lyon, Marseille en ook Montpellier hebben in het recente verleden meer successen gehad dan Les Verts. De laatste titel van ASSE stamt alweer uit 1981. Dat was titel nummer tien, een aantal dat nog geen enkele andere club behaald heeft. Marseille is wel tienmaal landskampioen geworden, maar één titel is afgenomen vanwege omkoping.

Saint-Etienne speelt al jaren niet meer om de titel. Driemaal werd er gedegradeerd naar de Ligue 2 sinds hun laatste titel. De laatste maal was in 2001. In 2004 promoveerde Les Verts weer door de titel in de Ligue 2 op te eisen. De jaren tot 2010 waren eigenlijk nog kommer en kwel. Er werd wel Europees gespeeld, omdat de club wist door te stoten uit de Intertoto Cup. In de competitie eindigde de club tweemaal als 17e, net boven de degradatieplekken. Sinds 2010 gaat het aanzienlijk beter en strijden de groen-witten weer mee op de Europa Cup-plaatsen.

Toch was ASSE één van de clubs die bovenaan ons verlanglijstje stond, toen wij deze vakantie inplanden. We zouden alleen gaan als we deze club thuis zouden zien. De reden; Magic Fans.

De befaamde ultra-groep van Saint-Etienne heeft een flinke reputatie op het gebied van pyro en tyfo. Iets waar wij absoluut niet vies van zijn. De Magic Fans begonnen in 1991 en bezitten één gehele korte zijde. Vanaf onze plekken, aan de andere korte zijde, een prachtig gezicht. Onze plekken bevonden zich boven de Green Angels, de tweede sfeergroep van ASSE. Ook deze groep heeft een aardige reputatie. Het stadion van Saint-Etienne wordt daarom ook wel Le Chaudron genoemd. Een ketel. Het kan er flink spoken en vooral als aartsrivaal nummer 1 op bezoek komt; Olympique Lyonnais.

Vandaag hadden we met Stade Rennais een aanzienlijk minder aansprekende tegenstander, maar dat mocht de pret niet drukken. Meer dan 31.000 toeschouwers trokken naar het Stade Geoffrey Guichard. Buurman Lyonnais trok, tegen dezelde tegenstander, nog geen 28.000 man. Qua naam is Lyon dan misschien groter, qua supportersaantallen valt er over te twisten.

Met de ruim 31.000 toeschouwers was het stadion echter bij lange na niet vol. Ook dit stadion zit midden in een verbouwing voor het aankomende EK. Één lange zijde was hierdoor nog half opgebroken. Verder namen er ook nauwelijks supporters plaats op deze tribune. De andere drie zaten hierdoor wel tot de nok toe vol. Van binnen blijft het stadion een pareltje. De hoeken van het stadion worden opgevuld met vakken waardoor het hele stadion dicht komt de zitten, voor de sfeer natuurlijk een groot pluspunt. Aan de buitenkant is het minder geslaagd. Er is een vreselijk lelijke metalen doos omheen gebouwd. Hartstikke modern en shiny, maar niet echt ons ding. EK’s en WK’s blijven maar een naar gedrocht, voor als die vreselijke clowns die nooit een voetbalstadion van binnen zien worden prachtige stadions compleet verkracht, voor een beetje meer comfort.

Op naar de wedstrijd dan maar. De Magic Fans stelde ons niet teleur en begonnen met een prima actie met rookbommen. De rook bleef nog minuten lang in het stadion hangen (moet je maar niet zo’n gekke metalen doos erom en overheen bouwen) en ondanks het gefluit van enkele brave huisvaders konden waren wij helemaal in ons nopjes. Hiervoor wilde we naar de Groen-Witten.
In het uitvak gebeurde, vanzelfsprekend, niets. Stade Rennais had weer rond de twintig dappere strijders meegenomen. Waarschijnlijk dezelfde twintig als tegen Lyon, twee weken terug.

Le Chaudron deed zijn naam eer aan. Het hele stadion kolkte toen er werd afgetrapt. Beide korte zijdes stonden in zijn geheel, wat voor prachtige plaatjes zorgde. Het voetbal was weer typisch Frans; met negen man achter de bal wachten tot die ene kans komt. Niet echt iets om over naar huis te schrijven dus.
Sowieso besloten wij als snel Stade Rennais voortaan te boycotten. We spraken af deze club nog maar één keer aan het werk te zien; in eigen huis, tegen een ploeg die wel kan voetballen. Nog nooit hebben we een team twee wedstrijden lang zulk anti-voetbal zien spelen als dit team. We snappen nu ook heel goed waarom Toivonen daar speelt. Hij hoeft praktisch niks te doen, en dat bevalt de blonde Zweed aardig.

Saint-Etienne probeerde wel te voetballen, maar liep zicht continu stuk op de dertig verdedigers + Toivonen van Stade Rennais. De beloning leek er dan toch te komen. Vlak voor rust kregen ze een (gemakkelijk gegeven) penalty. Keeper Costil pakte de inzet van Erdinç echter. Wat eigenlijk wel een soort van gerechtigheid was. Al was een voorsprong voor ASSE niet meer dan verdiend geweest.

De tweede helft leek de thuisploeg wat moe en moedeloos te worden. De pogingen tot aanvallen werden slapper en meneer Hamouma, met tulband, spande de kroon. Hij deed werkelijk alles fout, wat hem keer op keer op een fluitconcert van eigen aanhang kwam te staan. Toen hij vlak voor tijd eindelijk uit z’n lijden werd verlost stoomde hij ook direct door naar de catacomben.
Ondertussen was superspits Ricky van Wolfswinkel ook al in het veld gekomen, maar hij kon ook geen potten breken voor de Groen-Witten.

De wedstrijd was inmiddels gezakt naar een bedenkelijk niveau en wij vermaakt ons dan ook opperbest met Toivonen. Ongeloof hoe hij miljonair kan worden met zo weinig inspanning. Als de beste man drie keer uit de middencirkel weg is geweest is het veel. Verder bestond zijn bijdrage vooral aan het maken van veel misbaar richting eigen spelers en geklaag bij de scheids. Toen ook hij enkele minuten voor tijd werd gewisseld was de lol er voor ons wel af. We hadden ons neergelegd bij het feit dat, bij onze laatste wedstrijd vanuit Frankrijk, alsnog een brilstand zouden gaan zien. Ook vorig jaar in Barcelona was het pas in de laatste wedstrijd raak, CF Badalona 0-0 AE Prat.

Gelukkig was het ditmaal niet de laatste wedstrijd van de vakantie. Wij trekken door richting Zwitsersland. Zes wedstrijd in vijf dagen vormen een prima afsluiting van onze vakantie.